Przedramatyzowany? Przecież to samo życie, historie z pierwszych stron gazet programów interwencyjnych wystarczy poczytać, obejrzeć Uwagę, Interwencję mnóstwo jest podobnych historii a nawet wystarczy posłuchać starszych ludzi i ich problemów za co kupić lekarstwa/. Przewidzieć czy nie to możesz film akcji.

Dla wiedzy o takich historiach od czasu do czasu oglądam Uwagę, Interwencję lub inny równie cenny program. Po kinie oczekuję o wiele więcej niż ponurej jednowymiarowej relacji z "samego życia". Porównanie z filmem akcji jest nietrafione. To tak, jak gdybym porównał swojego sąsiada do krzesła chcąc udowodnić, że kto jak kto, ale mój sąsiad jest posiadaczem nieprzeciętnego intelektu. Film akcji a dramat społeczny to trochę różne sprawy i to, że drugi z nich mówi o samym życiu, to jeszcze nie powód do chluby i stwierdzania przewagi tego drugiego. Na tym etapie to tylko kwestia gatunku. W "Placu Zbawiciela" nie działo się nic oprócz stopniowego regularnego upadku spowodowanego samym życiem, świat jest szary, nudny i pusty, z czasem słychać już tylko oddech bezdusznego mężczyzny i wycie zrozpaczonej kobiety. Życie to jeden duszny i długi korytarz, pełen cierpienia i niesprawiedliwości. Nieciekawe, proste dialogi, proste, nudne kadry, znużone postaci. Ja rozumiem, że taka była konwencja, ale czy na tym polega pasjonujące kino, po co komu taka "sztuka"? Dramat społeczny powinien roić się od dylematów, dawać do myślenia, tutaj tego zabrakło. Wszystko od początku do końca zmierzało do takiego finału, a pomysł z "podłożeniem się" faceta w sądzie wyszedł w tak wymuszony sposób, że ręce mi opadły. Ten film ma być smutny i rzeczywiście jest, ale do przesady. Moim zdaniem, smutny pod każdym względem - również realizacyjnym czy artystycznym.

nic dodać, nic ująć, zgadzam się w całej rozciągłości

nie przedramatyzowany tylko to jest polsza obecna/ zeby polsza byla Polska...

Bywa, nie jest. Nie każda rodzina jest tak patologiczna jak ta w filmie. Ale powiedz jakie wnioski serwuje? Jakie refleksje oprócz że życie jest do kitu i trzeba umierać? Za dużo sprawozdania za mało analizy w moim odczuciu.

Dramat jest wtedy gdy uruchamiasz swoje myslenie :)

Zgodzę się z opinią. Nie mam zarzutów do aktorstwa czy tego brutalnego wręcz realizmu. Jednak zakończenie jak i przedramatyzowanie całej historii razi. Filmowi bliżej do dokumentu niż fabuły.